کنش وری اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی

مولفه های زیربنایی کنش وری اجرایی در ۱۸ کودک درمان نشده و ۱۸ کودک درمان شده (با دارو) مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی با ۱۸ کودک بهنجار مقایسه شدند. هر گروه شامل۳ دختر و ۱۵ پسر با دامنه سنی ۷ تا ۱۲ سال بود. تمام کودکان به آزمونهای رنگواژه استروپ (استروپ، ۱۹۳۵)، دسته بندی کارتهای ویسکانسین (گرانت و برگ، ۱۹۴۸) و عملکرد مداوم (روزولد، میرسکی، ساراسون، برانسام و بک، ۱۹۵۶) و زیرمقیاس فراخنای ارقام (وکسلر، ۱۹۷۴) پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان دادند که گروه درمان نشده در مقایسه با گروه بهنجار و درمان شده در بیشتر کنشهای اجرایی ضعیف تر عمل کردند. عملکرد کودکان درمان شده در کنشهای اجرایی تفاوتی با کودکان بهنجار نداشت.

کلیدواژه ها:

اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی ، کنشهای اجرایی ، آزمونهای عصب روان شناختی