اندازه گیری باورهای غیرمنطقی در روابط زناشویی: استانداردسازی پرسشنامه باورهای ارتباطی

این پژوهش با هدف بررسی باورهای غیرمنطقی در روابط زناشویی و استانداردکردن پرسشنامه باورهای ارتباطی (رومنس و دی‎بورد، ۱۹۹۵)، در گروه نمونه‎ای به حجم ۵۳۵ نفر متاهل (۲۹۱ زن، ۲۴۴ مرد) در شهر تهران اجرا شد. پس از حذف ۱۳ گویه به دلیل قدرت تشخیص و بار عاملی ضعیف، اعتبار ۵۸ گویه باقی‎مانده از طریق همسانی درونی و بازآزمایی با فاصله یک ماه به ترتیب برابر با ۹۵/۰ و ۹۳/۰ به دست آمد. تحلیل ‎عاملی اکتشافی با چرخش متمایل نشان داد که پرسشنامه از هفت عامل ۱) کامل بودن همه چیز در روابط زناشویی ۲) وابستگی متقابل ۳) انحصارطلبی در روابط ۴) فداکردن خود برای دیگری ۵) منطقی بودن و پذیرش‎متقابل ۶) خواندن افکار یکدیگر ۷) آگاهی از افکار و احساسها و نیازهای گذشته همسر اشباع شده است. تحلیل‎عاملی تاییدی درستی عاملهای استخراج‎شده را تایید کرد. همبستگیRBQ با آزمون باورهای غیرمنطقی (جونز، ۱۹۶۸) روایی همگرای آن را تایید کرد (۳۲/۰ =r ، ۰۱/۰P < ). دو جنس از لحاظ باورهای ناکارآمد زناشویی تفاوت نداشتند. افراد با تحصیلات غیردانشگاهی، باورهای ناکارآمد بیشتری نسبت به افراد با تحصیلات دانشگاهی داشتند. بین سن، مدت ازدواج و تعداد فرزندان با باورهای ارتباطی رابطه‎‎ای به دست نیامد. جدول تبدیل نمره‎های خام به نمره‎های استاندارد RBQ برای کل گروه ارائه شد.

کلیدواژه ها:

پرسشنامه باورهای ارتباطی ، باورهای غیر منطقی ، روابط زناشویی ، استانداردسازی