خودکارآمدی و سلامت روانی در دانش آموزان عادی و تیزهوش

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودکارآمدی و سلامت روانی دانش آموز تیزهوش و عادی بود. بدین منظور ۶۰ دانش آموز تیزهوش و ۶۰ دانش آموز عادی به شیوه تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از آزمون هوش ریون، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از رگرسیون، تحلیل واریانس و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین سلامت روانی با مولفه های تلاش، استعداد و بازخورد رابطه معنادار وجود داشت در حالی که هیچگونه رابطه معناداری بین سلامت روانی و مولفه شانس مشاهده نشد. از سوی دیگر، دانش آموزان عادی و تیزهوش در مولفه های بازخورد و نارسا کنش وری اجتماعی تفاوت معنادار داشتند. نتایج این نکته را نیز آشکار کردند که مولفه های خودکارآمدی دختران و پسران با یکدیگر تفاوت ندارند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، سلامت روانی ، دانش آموزان تیزهوش ، استعداد ، بازخورد ، تلاش ، شانس