طراحی مدلی برای تیین رابطه بین سرمایه اجتماعی و پذیرش روشهای کشاورزی پایدار

هدف این مقاله طراحی مدلی برای پذیرش روشهای کشاروزی پایدار برای کشاورزان استانمازندران بود این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و علی - مقایسه ای می باشد که به روش پیمایشی انجام گرفته است جامعه آماری این تحقیق در حدود 30000 کشاورز ساکن در شهرستانهای بابل، ساری و آمل بودند که از این تعداد 396 نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند با استفاده ازروش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای درنهایت 12 روستا به صورت کاملا تصادفی از میان روستاهای شهرستانهای مورد مطالعه برای مطالعه انتخاب شدند برای تعیین تعداد دقیق نمونه های هرروستا از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب استفاده شد. پرسشنامه مهمترین ابزار گردآوری اطلاعات بود یافته های این تحقیق نشان داد که سطح سرمایه اجتماعی و میزان پذیرش برنامه ها در بین اعضای تعاونی تولید بسیار بالاتر از میزان آن در بین غیراعضا بودبطور کلی یافته های حاصل ازتحلیل مسیر نشان داد که سازماندهی کشاورزان در قالب تعاونی تولید میزان انسجام اجتماعی و اعتماداجتماعی را در بین کشاورزان افزایش میدهد و این به نوبه خود میزان مشارکت اجتماعی را در آنها افزایش میدهدو درنهایت افزایش توان مشارکتی کشاورزان منجر به توانمندشدن آنها میشود و پذیرش روشهای کشاورزی پایدار را افزایش میدهد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، تعاونی تولید ، سرمایه اجتماعی ، پذیرش