بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی و استرس در افراد معتاد به مواد محرک شهر مشهد

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیرگروه درمانی گروه ی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی و استرس در افراد معتاد به مواد محرک در مراکز اقامتی مشهد انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل افراد معتاد مراجعه کننده به یکی از مراکز درمانی ترک اعتیاد شهرستان مشهد در سال ۱۳۹۶-۹۷ می باشند. تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی ساده ۴۰ نفر انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در این تحقیق از پرسشنامه مقیاس افسردگی اضطراب و استرس آنتونی و همکاران )۱۹۹۸( استفاده گردید و گروه آزمایش تحت درمان گروهی شناختی-رفتاری به صورت ۱۲ جلسه در طی ۳ ماه و به صورت هفته ای ۱ جلسه و هر جلسه ۹۰ دقیقه قرار گرفت. فرضیه های این پژوهش با استفاده از آزمونهای تحلیل کوواریانس یکراهه و چندمتغیری و با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه تحلیل آماری نشان داد که آموزش درمان گروهی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی و استرس افراد معتاد به مواد محرک تاثیر دارد. همچنین باید گفت که تاثیر آموزش درمان گروهی شناختی-رفتاری بر کاهش استرس افراد معتاد به مواد محرک بیتر از متغیر افسردگی بود است. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که لزوم استفاده از درمانهای روانشناختی برای کاهش و رفع علائم روانی این بیماران و ارتقای سلامت آنها مطرح میشود و درمان شناختی-رفتاری رویکردی کوتاهمدت و متمرکز برای کمک به افراد مبتلا به سوءمصرف مواد است. و برنامه ریزان و مدیران در این حیطه می توانند با ارائه برنامه ها و آموزش های مناسب همچون آموزش گروه ی درمان شناختی-رفتاری، افسردگی و استرس افراد معتاد به مواد محرک را کاهش بخشند .

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی-رفتاری ، افسردگی ، استرس ، افراد معتاد به مواد محرک.