بررسی رابطه رضایت زناشویی با خود شیفتگی و ویژگی های شخصیتی در زوج های شهر تهران در سال ۱۴۰۰

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه رضایت زناشویی با خودشیفتگی و ویژگی های شخصیتی در زوج های شهر تهران انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین در شهر تهران در سال ۱۴۰۰ هستند که ۳۰۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در مرحله بعد پرسشنامه های شخصیتی پنج عاملی نئو فرم کوتاه، شخصیت خودشیفته آمز و رضایت زناشویی اینریچ به عنوان ابزار پژوهش در مورد هریک از آزمودنی ها اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) به وسیله نرم افزار spss۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین متغیر رضایت زناشویی در زوجین با خرده مقیاس های برون گرایی، انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و باوجدان بودن رابطه مثبت و معنادار و با خرده مقیاس روان نژدی رابطه منفی معنادار است. همچنین بین متغیر خود شیفتگی با خرده مقیاس های انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و با وجدان بودن رابطه مثبت و معنادار و با خرده مقیاس های روان نژندی و برون گرایی رابطه منفی معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، خودشیفتگی ، ویژگی های شخصیتی