برنامه ریزی و موفقیت آموزش و پرورش ژاپن

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,026

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CCSA01_200

تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1400

چکیده مقاله:

هدف پژوهش حاضر بررسی برنامه ریزی و موفقیت آموزش و پرورش در کشور ژاپن است. روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای است. توسعه نظام تعلیم و تربیت یک کشور نیاز به تصویب قوانین و سرمایه گذاری های وسیعی دارد که دولت ها باید با برنامه های سنجیده و پشتوانه مردمی آن را به ثمر برسانند وجود قوانین و سرمایه از ضروریات است. پیشرفت های ژاپنی ها بیشتر دستاوردهای ساختارهای سازمانی، سیاست گذاری و برنامه و مدیریت درست و و اجرای سیاست های آموزش همراه با ضمانت های قانونی و مالی که دولتمردان و مسئولان نظام تربیتی با درایت و موفقیت به پیش برده اند، است. در این تحقیق مراحل تحصیلی در ژاپن و ویژگی ها و برنامه های درسی و روند آموزش در هر مقطع بررسی و بیان شد. ساختار آموزشی ژاپن یک سیستم متمرکز است که از کودکستان تا دانشگاه را شامل می شود. آنان چندگانگی آموزشی ندارند و تبعیض در امر آموزش را نزدیک صفر رسانده اند. آنان به کودکان در مدارس درس زندگی کردن آموزش می دهند و هر برنامه ای در مدارس برای تمامی مدارس کشور لازم الاجرا می باشد. یکپارچگی و متحدالشکل بودن سیستم آموزشی از جمله رموز موفقیت ژاپنی ها، ابتدا در نظام آموزشی و سپس در کل کشور است. در مدارس به صورت حیرت انگیزی آموزش و یادگیری در قالب سناریوهای فرهنگی مدیریت می شود، آموزش و پرورش ژاپن تا حدود زیادی فرهنگی است و مبتنی بر فرهنگ ژاپنی است. تجربه ژاپن در سه دوره اصلاحات آموزشی یکی از ریشه های اساسی پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را آشکار می سازد و آن عبارت است از شرایط، زمینه ها، قابلیت ها و مدیریت اصلاحات آموزشی به ویژه در ارتباط با نوسازی اجتماعی و مواجهه با تحولات مغرب زمین. ژاپنی ها در مجموع بر آموزش و پرورش متوازن و پایه و در ارتباط با برنامه درسی بر تلفیقی دیدگاهی مبتنی بر رشد متوازن شناختی، انسانی و اجتماعی تاکید دارند. مطابقت با شرایط زمانه، پیشرفت های نوآورانه علمی، فناورانه و ارتباطی، اقتصادی و محیط زیستی در نگاهی جهانی، از معیارهای جهت دهنده به دیدگاه برنامه درسی در ژاپن است. ژاپنی ها از استانداردهای یکنواخت ساختارزدایی می کنند، از فشارهای امتحانات ملی دوری می گزینند، روی علائق و توان بالقوه هر دانش آموز بیشتر متمرکز می شوند. ژاپنی ها اعتقاد دارند مدارس نه تنها باید مهارت های علمی را یاد بدهند بلکه خصیصه های خوب شخصیتی را نیز باید بیاموزند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

سودابه مرادیان

دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

محمدباقر اکبرپور زنگلانی

استادیار، گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.