اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی دانشجویان متاهل

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش تصویر سازی ارتباطی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی دانشجویان متاهل صورت گرفت. روش این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان متاهل رشته روانشناسی موسسه آموزش عالی سنا ساری و ادیب مازندران بود که در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر غیر تصادفی هدفمند بود. به این صورت که ابتدا از طریق فراخوانی تعداد ۶۰ نفر دانشجوی متاهل داوطلب جهت شرکت در پژوهش اعلام آمادگی کردند. تعداد ۲۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده به دو گروه ۱۰ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند که پیش آزمون در ابتدای مطالعه صورت گرفت و گروه آزمایش ۱۰ جلسه آموزش دریافت کرد و بعد از مداخله نیز مجددا آزمون از دو گروه به عمل آمد. ابزار بکار رفته پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک و والاس در سال ۱۹۵۹ و مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر (۱۹۸۹) بود. جهت آنالیز از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد آموزش تصویرسازی ارتباطی بر سازگاری زناشویی (F=۱۷/۵۴۸; p=۰/۰۰۱) و اندازه تاثیر آن ۰/۵۰۸ و بر صمیمیت زناشویی (F=۷۵۸/۷۴۶; p=۰/۰۰۱) و اندازه تاثیر آن ۰/۴۶۹ اثر معنی داری داشت.

کلیدواژه ها:

تصویرسازی ارتباطی ، صمیمیت زناشویی ، سازگاری زناشویی