پیش بینی انگیزش تحصیلی دانش آموزان براساس خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی انگیزش تحصیلی دانش آموزان خودکارآمدی و خود تنظیمی تحصیلی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهر خوی در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ بودند. از این جامعه، نمونه ای به حجم ۲۶۰ نفر با استفاده از جدول مورگان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و پرسشنامه های خودکارآمدی دانش آموز (MJSES)، انگیزش تحصیلی (HAMS)، و خود تنظیمی بوفارد (BSRQ) را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون در برنامه SPSS نسخه ۲۰ انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری با انگیزش تحصیلی (درونی و بیرونی) دارند. همچنین، متغیرهای خودکارآمدی و خود تنظیمی تحصیلی قادر به تبیین ۳۲ درصد از تغییرات انگیزش درونی و ۲۰ درصد از تغییرات انگیزش بیرونی دانش آموزان بودند. با توجه به نتایج بدست آمده می توان مطرح نمود که افزایش خودکارآمدی و خود تنظیمی و با سطوح بالای انگیزش تحصیلی مرتبط است.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی و خود تنظیمی تحصیلی