برنامه ریزی حمل و نقل عمومی با تاکید بر گسترش خطوط مترو در کلانشهرها

امروزه به منظور کاهش این آلاینده ها، طرح های مختلفی نظیر طرح نوبتی تردد خودروها، گسترش محدوده طرح ترافیک و ...در کلانشهرها به اجرا گذاشته شد تا مردم به استفاده کمتر از وسایل نقلیه شخصی ترغیب شوند. با توجه به این که این طرح هابه صورت ضربتی و در مواقع اضطراری به اجرا در می آیند، نمی توان چشم امیدی به آنها داشت. یکی از روش هایی که برایکاهش تمایل به استفاده از وسایل نقلیه شخصی وجود دارد، گسترش سیستم حمل و نقل همگانی بخصوص سیستم های انبوهبر نظیر مترو می باشد. در این میان استفاده از مترو به عنوان تنها وسیله حمل و نقل عمومی درون شهری پاک می تواند صرفهجویی بسیاری در مصرف سوخت های فسیلی داشته باشد که این امر تاثیر زیادی در کاهش آلودگی هوا دارد. هدف مقاله حاضربرنامه ریزی حمل و نقل عمومی با تاکید بر گسترش خطوط مترو در کلانشهرها با روش توصیفی می باشد. نتایج نشان می دهدبا توجه به اینکه حمل و نقل، سهم عمده ای در آلودگی هوای تهران دارد استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی با تاکید بر مترو،به عنوان یک گزینه برتر جهان، جهت پیشگیری و کنترل آلودگی هوا ضروری است. و می توان گفت استفاده شهروندان از حملو نقل عمومی باعث ارتقای شرایط کمی و کیفی زندگی در شهرها ، بهبود محیط زیست شهری و رسیدن به توسعه پایدار شهریخواهد شد. در این میان توسعه مترو تحولات زیادی را در زندگی شهروندان ساکن در کلان شهرها به وجود خواهد آورد و سببکاهش اتلاف وقت و مصرف انرژی، افزایش سلامت جسمی و روانی،کاهش مرگ و میر انسان ها و صدمات ناشی از تصادفاترانندگی و کاهش استهلاک وسایط نقلیه شخصی خواهد شد. با افزایش سرعت زندگی شهری و افزایش حجم ترددها، خطوطزیرزمینی می تواند بخش قابل توجهی از رفت و آمد را کنترل و به توسعه اقتصاد حمل و نقل کمک کند. از آنجا که شهر تهرانپایتخت و بیشترین حجم ترافیک را به خود اختصاص داده است، می توان متروی درون شهری آن را نماد حمل و نقل زیرزمینیایران دانست.

کلیدواژه ها:

مترو ، آلودگی هوا و آسیب زیست محیطی ، حمل و نقل عمومی ، کلانشهرها