رویکرد اهل تسنن به آمرزش گناهان، ناظر بر روایات «استانف العمل»

در منابع اهل تستن، روایاتی موجود است که نشان از اعتقاد اینان به مسئله ی آمرزش گناهان و فرصت طلائی «استئناف» و "از سرگیری اعمال" است و پیامد آن، عزیمت و اراده ی انسان به سوی تجدید حیات و احیای زندگی است.هدف این پژوهش، بررسی مسئله ی آمرزش گناهان، و گونه شناسی روایات آن با محوریت تعبیر «استانف العمل» در منابع اهل تستن است که به روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد روایی است و گردآوری اطلاعات در آن به شیوه ی کتابخانه ای و نرم افزاری می باشد. این گونه شناسی بر اساس نقل روایاتی است که صریحا عبارت «استانف العمل» در آنها به کار رفته است و یا با ذکر الفاظ مشابهی نظیر (غفرالله، یمحوالله، کما ولدته امه و..) در راستای بیان مغفرت و آمرزش الهی است. اکثر روایات " از سرگیری اعمال در ۲ حوزه ی عبادات و اخلاقیات تبیین شده است: (زیارت خانه ی کعبه - نماز - روزهای ماه رجب - ایمان به اسلام - صبر بر بیماری عیادت مریض - قرض به نیازمندان و....) از جمله ی این مصادیق است. نیز، تعداد معدودی از روایات در حوزه ی محبت و مودت به رسالت و خاندان پیامبرت یافت شد.نهایتا روشن شد که رویکرد اهل تستن به مسئله ی آمرزش گناهان و "ازسرگیری عمل"، علی رغم ضعف سندی و محتوایی بخشی از این احادیث، از سوی محدثین این مکتب فقهی، امری قابل قبول و مورد پذیرش می باشد و این مسئله به استناد تعدد مصادیق بیان شده، قابل انکار نبوده و در نقطه مقابل، شیعه را به جهت نقل روایاتی این چنین، از اتهام به اباحه گری و شرک، تنزیه و مبرا می کند.ضمن بررسی ها حاکی از موضع سرسخت گیرانه و متعصبانهی برخی از علمای حدیث اهل تستن در حوزه ی محبت و مودت به خاندان پیامبر است؛ بنابراین، این مسئله، به عنوان نقطه ی اساسی آمرزش و غفران الهی در کنار دو حوزه ی دیگر، مورد غفلت واقع شده است.

کلیدواژه ها:

حدیث اهل تستن ، «استانف العمل» ، مغفرت ، عبادت ، اخلاق