بررسی اصول معماری مسکن بومی اقلیم گرم و خشک ایران با رویکرد تاثیرشکلی بنا در ارتقاء آسایش حرارتی استفاده کنندگان از بنا

مطالعه و بررسی اصول معماری در مناطق مختلف حاکی از ارتباط نزدیک معماری رایج در هر منطقه با محیط جغرافیایی است. بررسی شاخصه ­های سبک ­های معماری در مناطق مختلف و محاسن آنها می ­تواند در ارائه الگوهای بهینه معماری موثر واقع گردد. مسکن بومی اقلیم گرم و خشک ایران، همواره شرایط آسایش حرارتی را برای ساکنین خود به همراه داشته است، هماهنگی اصول سازنده بنا با شرایط اقلیمی، آسایش محیطی و صرفه جویی در مصرف انرژی و کنترل شرایط محیطی را به دنبال داشته است، از این رو بازخوانی این ویژگی ها می تواند در معماری معاصر به عنوان الگوهای غنی معماری گذشته مورد استفاده قرار گیرد. مسئله ­ای که اینجا مطرح می­گردد ظرفیت ­های معماری بومی برای کاربست در معماری نوین است. این پژوهش، با روش توصیفی و تحلیلی و با هدفی کاربردی و به روش استنتاج کیفی و کمی و تحلیل میدانی خانه های بومی شهر یزد انجام گرفته و گردآوری داده ها به کمک مطالعات کتابخانه ای و مشاهده ی میدانی به انجام رسیده است. یافته­ های پژوهش نشان می دهد که در بسیاری از موارد، الگوهای مسکن بومی اقلیم گرم و خشک در ارتقاء آسایش حرارتی استفاده کنندگان از بنا تاثیر بسزایی دارد.اهداف پژوهش:۱. شناخت راهبردهای طراحی مسکن بومی در مناطق گرم و خشک.۲. بررسی تاثیر شکلی بنا در مناطق گرم و خشک بر مسئله آسایش حرارتی در بنا.سوالات:۱. اصول معماری بومی مناطق گرم و خشک چه تاثیری در آسایش حرارتی بناها دارد؟۲. آیا معماری بومی مناطق گرم و خشک می­تواند به عنوان یک الگوی مناسب در معماری عصر جدید مورد استفاده قرار گیرد؟

کلیدواژه ها:

اصول معماری ، مسکن بومی ، اقلیم گرم و خشک ، آسایش حرارتی بنا