مطالعه فیلوژنتیک جمعیت گوسفند وحشی (Ovis orientalis) در منطقه تنگ صیاد و کرایی

در تحقیق حاضر مطالعه فیلوژنتیک جمعیت گوسفند وحشی تنگ صیاد (استان چهارمحال و بختیاری) وکرایی (استان خوزستان) با استفاده از ۵ نشانگر ریزماهواره ای (OARAE۱۲۹،LSCV۳۸،MCMA۲،MCM۶۳،BM۶۴۴۴) در سال ۱۳۸۸ به مدت یک سال انجام شد. واکنش هایPCR برای تمامی ۵ نشانگر مورد مطالعه به خوبی انجام و هر نشانگر مورد بررسی قرار گرفت. در جمعیت گوسفند وحشی دو منطقه مورد مطالعه، نشانگرهای MCM۶۳، LSCV۳۸، OARAE۱۲۹ انحراف بسیار معنی داری را از تعادل هاردی- واینبرگ نشان دادند و ۶۰ درصد جایگاه ها پلی مورف که شامل ۳ نشانگر LSCV۳۸، MCM۶۳، OARAE۱۲۹ می باشد و۲ نشانگر BM۶۴۴۴، MCMA۲ مونومورف بودند. پایین بودن میانگین تعداد آلل به ازای هر جایگاه (۱/۶ آلل) نشان دهنده پایین بودن سطح تنوع ژنتیکی در گوسفندان وحشی مورد نظر می باشد. برای محاسبه فاصله ژنتیکی بین دو جمعیت گوسفند وحشی از Nieشاخص (۱۹۸۷ و ۱۹۷۲) استفاده گردید که براساس آن جمعیت گوسفند وحشی منطقه تنگ صیاد و کرایی دارای تشابه ژنتیکی بالایی (۰/۹۶۱۵) و (۰/۹۷۷۱) و فاصله ژنتیکی پایینی (۰/۰۳۹۲) و (۰/۰۲۳۲) داشتند. وجود سطح متوسط هتروزایگوسیته مشاهده شده نیز نشا ن دهنده خطری است که آینده و بقای این حیوان وحشی را تهدید می کند.  

کلیدواژه ها:

گوسفند وحشی ، نشانگرهای ریزماهواره ، تنوع ژنتیکی ، هتروزایگوسیتی ، فاصله ژنتیکی