بررسی رفتار تغذیه ای و ارجحیت غذایی شانه دار Mnemiopsis leidyi دریای خزر از گونه های زئوپلانکتون در شرایط آزمایشگاهی

 این تحقیق با هدف بررسی تغذیه شانه دار Mnemiopsis leidyi از زئوپلانکتون های حوضه جنوبی دریای خزر در سال ۱۳۸۸ انجام گرفت. بدین منظور جمع آوری نمونه های شانه دار از لایه های سطحی آب حوزه جنوبی دریای خزر در منطقه خزر آباد با تور پلانکتون (۵۰۰ میکرون) صورت گرفت. آزمایشات درسه تیمار دمایی ۱۸ > ، ۲۲-۱۸ و ۲۲-۲۵ درجه سانتی گراد و در ۱۴ آکواریوم براساس تنوع گونه ای زئوپلانکتون (چهار گروه زئوپلانکتون) به مدت ۷۰ روز با شرایط شوری آب دریای خزر انجام شد. در این تحقیق برای تغذیه شانه دار leidyi Mnemiopsis چهار گروه از زئوپلانکتون شامل سخت پوستان (Acartia tonsa و کشتی چسب Balanus sp.)، روتیفر (Branchionus sp.)، کلادوسرا ( Podon polyphemoides) و لارو زئوبنتوز Hypania sp. و Nereis sp. انتخاب گردید. غذادهی هر ۸ ساعت و به تعداد ۹۰۰۰-۷۰۰۰ عدد در لیتر زئوپلانکتون بود. بررسی میزان تغذیه شانه دار از زئوپلانکتون در تمامی آکواریوم ها قبل و بعد از غذادهی به صورت کیفی و کمی انجام شد. نتایج نشان دادند که در بین غذاهای زئوپلانکتونی داده شده به شانه دار، به طور متوسط بیش ترین میزان مصرف غذا در درجه حرارت ۲۵-۲۲ درجه سانتی گراد بود که به ترتیب از گروه سخت پوستان یعنی کشتی چسب ها (۹۸/۱ درصد)، روتیفرها (۹۵ درصد) و پاروپایان (۹۰ درصد) صورت گرفته است. ارجحیت غذایی شانه دار از زئوپلانکتون در محیطی که دارای غذای زئوپلانکتونی گروه پاروپایان، نوزادان آن ها و زئوبنتوزها بودند نسبت هضم غذا توسط شانه دار از گروه پاروپایان و Nereis sp. به ترتیب ۳۸-۳۴ و ۲۷ درصد بود. داده ها نشان داد که گرایش غذایی شانه دار بعد از نوزاد کشتی چسب ها به مرحله بالغ زندگی و نوزاد A. tonsa مثبت بود در حالی که گرایش به لارو Nereis sp. منفی می باشد.  

کلیدواژه ها:

leidyi Mnemiopsis ، ارجحیت غذایی ، شاخص اهمیت نسبی غذا ، زئوپلانکتون ، دریای خزر