بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی و محرک سرمایه انسانی در نیروی انتظامی (شهر بوشهر)

چکیده زمینه و هدف: با ورود به اقتصاد دانشی، دانش در مقایسه با سایر عوامل تولید از ارجحیت بیشتری برخوردار شده است. در این اقتصاد، سرمایه انسانی جزو مهم ترین دارایی سازمان محسوب می شود. سرمایه انسانی به عنوان سرمایه واقعی و جزء استراتژیک ترین سرمایه سازمان های عصر حاضر مطرح می-باشد. نیروی انتظامی نیز به عنوان گسترده ترین نهاد ماموریت محور در کشور از این قاعده مستثنی نیست. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر، شناسایی عوامل تقویت کننده سرمایه انسانی و اثرات آن بر کارآیی سازمان نیروی انتظامی شهر بوشهر می باشد. برای نیل به این هدف، موضوع پژوهش در قالب بررسی ادبیات توانمند سازی منابع انسانی در نیروی انتظامی به عنوان متغیر وابسته، در متون تخصصی خارجی و داخلی مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه آن دستیابی به مدل مفهومی پژوهش بود که در بر-دارنده دو بعد اصلی، فردی و سازمانی به عنوان متغیر مستقل می باشد. روش: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بوده و جامعه آماری پژوهش، تعدادی از متخصصین نیروی انتظامی شهر بوشهر می باشد. تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه نیز با استفاده نرم افزار SPSS انجام شده است. داده های جمع آوری شده، با استفاده از تحلیل مسیر و تحلیل رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد، عوامل فردی و سازمانی به طور مستقیم و به ترتیب به میزان ۶۹۹/۰ و ۴۷۵/۰ بر منابع انسانی سازمان نیروی انتظامی شهر بوشهر تاثیر مثبت و معناداری دارند. از بین دو دسته عوامل فردی و سازمانی، عوامل فردی موثرترین عامل محرک سرمایه انسانی، به زعم ادراکات بررسی شده توسط تعدادی از متخصصین سازمان نیروی انتظامی می باشد. بنابراین برای ارتقای سرمایه انسانی باید به این عامل توجه بیشتری معطوف شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، توانمندسازی و عوامل محرک نیروی انسانی