اثر سطوح مختلف نوکلئوتید جیره بر ترکیب لاشه ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides)

با توجه به اهمیت مطالعات مربوط به امکان سازگاری و توسعه پرورش ماهیان دریایی با ارزش نظیر هامور معمولی در کشور و نیز نقش مستقیم نوکلئوتیدها بعنوان عوامل تاثیرگذار بر ترکیب شیمیایی بدن در این گونه ارزشمند، پژوهش حاضر در تابستان سال ۱۳۸۷ در کارگاه تکثیر میگوی پارس آبزیستان استان بوشهر به مدت ۱۰ هفته (شامل ۲ هفته سازگاری و ۸ هفته پرورش) انجام پذیرفت. اثر نوکلئوتید جیره در ۵ سطح غذایی صفر، ۱۵/۰، ۲۵/۰، ۳۵/۰ و ۵/۰ درصد از جیره بر ترکیب عضله بچه ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) با میانگین (± انحراف استاندارد) ۲۹/۰±۷۰/۱۰ گرم وزن آغازین در مخازن ۳۰۰ لیتری با تراکم ذخیره سازی ۱۵ عدد ماهی با سه تکرار در هر تیمار انجام شد. در ارتباط با ترکیب عضله، حداکثر میزان پروتئین در تیمار ۱۵/۰ درصد و حداکثر میزان چربی در تیمارهای ۱۵/۰ و ۲۵/۰ درصد مشاهده شد که اختلاف معنیداری با گروه شاهد داشتند. حداقل و حداکثر میزان خاکستر نیز بترتیب در تیمارهای ۱۵/۰ و ۳۵/۰ درصد مشاهده گردید. در مورد میزان خاکستر بین تیمارهای ۱۵/۰ ، ۲۵/۰ و ۳۵/۰ درصد با گروه کنترل نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد. همچنین تیمار ۳۵/۰ بالاترین میزان رطوبت را دارا بود و بهترین کیفیت لاشه در تیمار ۱۵/۰ درصد بدست آمد. نتایج حاصل مبین آن است که نوکلئوتید جیره در شرایط پرورش ماهیان دریایی نظیر بچه ماهی هامور معمولی نیز دارای اثرات مثبت بر ترکیب شیمیایی عضله می باشد بطوریکه این نقش درخصوص سطوح پروتئن عضله بطور ویژه در سطح ۱۵/۰ درصد ملاحظه گردید.

کلیدواژه ها:

Muscle ، Food ، Growth ، Epinephelus coioides ، عضله ، غذا ، رشد ، ماهی هامور معمولی ، Epinephelus coioides