بهینه سازی روش جایگزینی جلبکهای تک سلولی با محصولات جانبی کشاورزی در تغذیه آرتمیا ارومیانا (Artemia urmiana) و آرتمیای پارتنوژنز

به منظور بررسی امکان بیشترین جایگزینی جلبک های تک سلولی با منابع غذایی ارزان قیمت در تغذیه آرتمیا، دو سویه آرتمیا ارومیانا و آرتمیای پارتنوژنز تحت شرایط آزمایشگاهی  با استفاده از سه منبع غذایی شامل: سبوس گندم، کنجاله سویا و مخلوط ۵۰.۵۰ درصد سبوس گندم و سویا در ۱۲ تیمار مختلف که هر کدام از این تیمارها با درصدهای متفاوتی از جلبک دونالیلا سالینا ترکیب شده بودند، به مدت ۱۵ روز تغذیه شدند و نتایج حاصل با آرتمیاهای گروه شاهد که فقط با استفاده از جلبک دونالیلا سالینا تغذیه شده بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. در پایان دوره تیمارهای شاهد در هر دو سویه (با ۹.۱۱ میلی متر رشد و ۲۵/۸۶ درصد بازماندگی در آرتمیا ارومیانا و  ۸.۵۵ میلی متر رشد و ۸۵ درصد بازماندگی در آرتمیای پارتنوژنز) تقریبا بهترین وضعیت را داشتند. در آرتمیا ارومیانا تیمارهای شماره ۶ تا ۹ (۹۵.۸تا ۸۸ درصد جایگزینی جلبک)  جیره سبوس گندم، تیمار شماره ۷ (با ۹۴ درصد جایگزینی جلبک) جیره سویا و تیمارهای شماره ۵ تا ۷ (با ۹۷ تا ۹۴ درصد جایگزینی جلبک) جیره مخلوط سبوس گندم/سویا در رشد و بازماندگی  اختلاف معنی داری با تیمار شاهد نداشتند. در آرتمیای پارتنوژنز نیز تیمارهای شماره ۷ تا ۱۱ (با ۹۴ تا ۸۲  درصد جایگزینی جلبک) جیره سبوس گندم، تیمارهای شماره ۸ تا ۹ (با ۹۱ تا ۸۸ درصد جایگزینی جلبک) جیره سویا و تیمارهای شماره ۸ تا۱۱  (۹۱ تا ۸۲ درصد جایگزینی جلبک) جیره مخلوط سبوس گندم/سویا در رشد و بازماندگی فاقد اختلاف معنی دار با تیمار شاهد مربوطه بودند. با توجه به نتایج بدست آمده می توان مقدار زیادی ضایعات کشاورزی ارزان قیمت را جایگزین جلبکهای تک سلولی که تولید آنها با صرف هزینه گزاف و بکارگیری نیروی انسانی همراه است، نمود.

کلیدواژه ها:

Diet ، Aquatics larvae ، Agricultural by-products ، Growth ، Survival ، تغذیه ، لارو آبزیان ، ضایعات کشاورزی ، رشد ، بازماندگی