بررسی اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر برخی شاخص های رشد، بازماندگی، کیفیت لاشه و مقاوت در برابر تنش شوری بچه ماهی نورس کلمه (Rutilus rutilus)

در این تحقیق اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاوت در برابر تنش شوری بچه ماهیان نورس کلمه (Rutilu rutilus) بررسی شد. بچه ماهی ها با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی ۰۳/۰±۶۷/۰ گرم از استخرهای مرکز سیجوال استان گلستان تامین و با تراکم ۱۰۰ عدد در تشت هایی با حجم تقریبی۶۰  لیتر ذخیره سازی و  پس از سازگاری، به مدت ۷ هفته با جیره های آزمایشی حاوی ۰ (شاهد)، ۱، ۲ و ۳ درصد پربیوتیک الیگوفروکتوز تغذیه شدند (۴ تیمار و ۳ تکرار). در انتهای (هفته هفتم) دوره شاخص های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت)، بازماندگی، ترکیب شیمیایی لاشه (رطوبت، خاکستر، چربی، پروتئین خام) و همچنین مقاومت بچه ماهی ها در برابر تنش شوری بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد بچه ماهیان تغذیه شده با پربیوتیک وضعیت بهتری از نظر شاخص های رشد شامل وزن نهایی، نرخ رشد ویژه بیشتر، فاکتور وضعیت بهتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در مقایسه با تیمار شاهد داشتند. وزن نهایی و نرخ رشد ویژه در بچه ماهی های تیمار ۲ درصد الیگوفروکتوز بطور معنی داری بیشتر از تیمار ۱ درصد الیگوفروکتوز و شاهد بود. از نظر میزان افزایش وزن و شاخص وضعیت تفاوتی بین تیمارهای پربیوتیکی مشاهده نشد. بررسی ترکیب شیمیایی لاشه تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان نداد. پربیوتیک بطور چشمگیری مقاومت بچه ماهی های کلمه را در برابر تنش شوری افزایش داد و بیشترین میزان بازماندگی در تیمار الیگوفروکتوز ۳ درصد مشاهده شد. 

کلیدواژه ها:

مکمل غذایی ، جیره غذایی ، تغذیه ، آبزی پروری