اثربخشی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه و اضطراب در بیماران وسواس فکری عملی OCD

زمینه و هدف: درمدل طرحواره درمانی، طرحواره های ناسازگار اولیه و مکانیسم های مقابله ای ناسازگار به عنوان هسته های بنیادین شناختی و عاطفی اختلالات در نظر گرفته می شوند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تعدیل اضطراب و طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران وسواس فکری عملی انجام شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است که با طرح تحقیق پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. در این پژوهش جامعه آماری عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مطب روانپزشک از میان ۲۵ بیمار که حاضر به همکاری در طرح پژوهشی بودند ۲۲ نفر با اخذ رضایتنامه وارد طرح پژوهشی شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۱ نفر) گمارده شدند. میاگین سنی آزمودنی ها بین ۲۷ تا ۵۰ سال قرار داشت. در مرحله پیش آزمون پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه و اضطراب بک برای هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه ازمایش به مدت ۱۸ جلسه (دو ماه و نیم) تحت مداخله با طرحواره درمانی قرار گرفت. در پایان مداخلات هر دو گروه آزمایش به مدت ۱۸ جلسه (دو ماه ونیم) تحت مداخله با طرحواره درمانی قرار گرفت. در پایان مداخلات هر دو گروه آزمایش و کنترل مجددا به پرسشنامه ها پاسخ دادند و در گروه ازمایش به جهت پیگیری نتایج، پس از گذشت یک ماه مجددا پرسشنامه ه اجرا شد. داده های حاصل از پژوهش به کمک آزمون های آماری تحلیل اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، وسواس فکری عملی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، طرحواره درمانی