پیش بینی خودکارآمدی و عزت نفس براساس حساسیت اضطرابی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در مادران دارای کودک اوتیسم شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی و عزت نفس براساس حساسیت اضطرابی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان درمادران دارای کودک اوتیسم شهر اصفهان بود. روش توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک اوتیسم شهر اصفهان بود که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۸۴ نفر از مادران دارای کودک اوتیسم انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه ۲۳ سوالی خودکارآمدی شرر ۱۹۸۲ پرسشنامه ۳۰ سوالی عزت نفس آیزنک ۱۹۸۰ پرسشنامه ۱۶ سوالی حساسیت اضطرابی فلوید، گارفیلد و مارکز ۲۰۰۵ و پرسشنامه ۱۰ سوالی راهبردهای شناختی تنظیم هیجان کروس و جان ۲۰۰۳ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل رگرسیون همزمان و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد، حساسیت اضطرابی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان توان پیش بینی ابعاد خودکارآمدی و عزت نفس مادران دارای کودک اوتیسم را دارند. در صورتی که مادران از حساسیت اضطرابی کمتر و از راهبردهای شناختی تنظیم هیجان برخوردار باشند، می توان پیش بینی کرد که خودکارآمدی و عزت نفس آنها بیشتر شود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، عزت نفس ، حساسیت اضطرابی ، راهبردهای شناختی تنظیم هیجان ، مادران دارای کودک اوتیسم