رابطه تعارض های خانو ادگی با حرمت نفس، خودپنداره و تمایزیافتگی

زمینه وهدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تعارض های خانوادگی با حرمت نفس، خودپنداره و تمایزیافتگی بود. روش پژوهش توصیفی بود که به شیوه از نوع همبستگی اجرا شد. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش نوجوانان بودند و ۲۵۰ نفر به شیوه غیر تصادفی دردسترس در پژوهش مشارکت داده شدند. مشارکت کنندگان به پرسشنامه های تعارض های خانوادگی اشتروس ۱۹۹۸ ، خودپنداره بک و استیر ۱۹۹۵ تمایزیافتگی اسکورن و اشمیت ۲۰۰۳ عزت نفس روزنبرگ ۱۹۹۷ پاسخ دادند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد مولفه های محتوای تعارضات r=-۰/۶۵ شدت تعارضات r=-۰/۴۷ و تعارضات خانوادگی به صورت کلی r=-۰/۶۳ رابطه منفی و معناداری با خودپنداره نوجوانان دارد. مولفه های محتوای تعارضات r=-/۴۹ شدت تعارضات r=-۰/۴۶ وتعارضاتخانوادگی به صورت کلی r=-۰/۴۵ رابطه منفی و معناداری با حرمت نفس نوجوان دارد. مولفه های محتوای تعارضات r=-۰/۵۷ شدت تعارضات r=-۰/۵۱ و تعارضات خانوادگی و به صورت کلی r=-/۵۴ رابطه منفی و معناداری با تمایزیافتگی نوجوانان دارد. در مدل نهایی خودپنداره β=-۰/۶۰ تمایزیافتگی β=-۰/۴۵ و حرمت نفس β=-۰/۲۷ توانایی پیش بینی تعارضات خانوادگی را به طور معناداری دارند. نتیجه گیری: می توان این گونه نتیجه گیری کرد که رابطه تعارض های خانوادگی با حرمت نفس و خودپنداره و تمایزیافتگی معنادار است.

کلیدواژه ها:

تعارض های خانوادگی ، حرمت نفس ، خودپنداره ، تمایزیافتگی