تاثیر یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی در فرماندهی انتظامی استان مازندران با نقش میانجی رضایت شغلی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی در فرماندهی انتظامی استان مازندران با میانجیگری رضایت شغلی است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است که به روش میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان فرماندهی انتظامی استان مازندران بوده که به روش تصادفی طبقه ای تعداد ۳۹۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسش نامه های محقق ساخته شامل ۷۸ سوال بود. برای مطالعه پایایی پژوهش از روش آلفای کرونباخ و برای روایی نیز از روایی صوری و محتوا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی، تکنیک تحلیل عاملی و معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان ضریب مسیر بین یادگیری سازمانی و رضایت شغلی برابر با ۶۹/۰، میزان ضریب مسیر بین یادگیری سازمانی و چابکی سازمانی برابر با ۷۳/۰ و میزان ضریب مسیر بین رضایت شغلی و چابکی سازمانی ۵۲/۰ است که نشان از تاثیر بالای متغیر تاثیرگذار بر متغیرهای وابسته مربوطه است. نتیجه گیری: با توجه به نیاز نیروی انتظامی به مولفه های چابکی سازمانی، این سازمان باید حوزه های درون و برون سازمانی را بطور دقیق بشناسد و برای توسعه و تعمیق فرایند یادگیری اقدام کند و همچنین در راستای افزایش رضایتمندی کارکنان از ظرفیت های درونی و بیرونی بهره ببرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، چابکی سازمانی ، رضایت شغلی ، نیروی انتظامی ، استان مازندران