اولویت بندی شاخص های مهندسی عوامل انسانی موثر بر رضایت شغلی در نیروی انتظامی

زمینه و هدف: ارگونومی یا مهندسی عوامل انسانی، با هدف افزایش بهره­وری و با توجه به اهمیت سلامتی و ایمنی انسان در محیط کار شکل گرفته است. هدف پژوهش حاضر آن است که عوامل ارگونومیک موثر بر رضایت شغلی کارکنان نیروی انتظامی، اولویت­بندی شوند. روش: پژوهش حاضر براساس هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - تحلیلی است. تیم تصمیم را پانزده نفر از کارشناسان ناجا که آگاه به مسائل نیروی انسانی بوده با حداقل ۲۰ سال سابقه کاری تشکیل می دهند و به روش گلوله برفی انتخاب شدند. در این پژوهش، ابتدا شاخص ها و راهکارهای استخراج شده از پیشینه و متون مربوطه، توسط خبرگان بازنگری شدند. در مرحله بعد و به منظور رتبه­بندی و تعیین وزن شاخص­ها و راهکارهای شناسایی شده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شد. روایی پرسشنامه­ها با استفاده از نظرات گروه خبره انجام شد. همچنین پایایی در پرسشنامه اولیه با محاسبه آلفای کرونباخ (۹۲/۰) و در پرسشنامه تحلیل سلسله مراتبی فازی با نرخ ناسازگاری کمتر از ۱/۰ تایید شد. یافته­ها: ابتدا با بررسی متون و ادبیات مرتبط، نوزده راهکار برای ارتقاء مهندسی عوامل انسانی شناسایی شد. سپس خبرگان شش راهکار تهیه وسایل حفاظت فردی، تهیه ابزار کار مناسب، بهبود نوبت کاری، کنترل فشار­های کاری، تهیه لباس فرم و پوتین و ایجاد وضعیت مناسب بدن در هنگام کار را به عنوان مهمترین راهکار انتخاب کردند. همچنین با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی وزن بهبود نوبت کاری (۳۵/۰)، تهیه لباس فرم و پوتین (۲۲/۰)، تهیه ابزار کار مناسب (۱۷/۰) و ایجاد وضعیت مناسب بدن در هنگام کار (۱/۰) به دست آمد. نتایج: به دلیل محدودیت­های اجرایی، مالی و زمانی، ناجا می­تواند برای پیاده سازی اصول مهندسی عوامل انسانی با هدف افزایش رضایت شغلی کارکنان خود، به ترتیب بر بهبود نوبت کاری، تهیه لباس فرم و پوتین مناسب و تهیه ابزار و تجهیزات کار مناسب به عنوان عواملی که دارای اهمیت بیشتری هستند، تمرکز کند.

کلیدواژه ها:

مهندسی عوامل انسانی ، رضایت شغلی ، نیروی انتظامی ، تحلیل سلسه مراتبی فازی