ارائه مدل استرس شغلی و تاثیر آن بر عملکرد شخصی و خانوادگی کارکنان فرماندهی نیروی انتظامی استان مازندران

زمینه و هدف: محیط های انتظامی از جمله محیط هایی است که به­دلیل ماهیت شغلی و مخاطرات خاص خود و همچنین ضرورت حفظ آمادگی جسمی و روانی برای کارکنان، زمینه استرس و فشار روانی بالایی دارند؛ بنابراین پژوهش حاضر قصد دارد با ارائه مدل استرس شغلیو تاثیر آن بر عملکرد شخصی و خانوادگی کارکنان فرماندهی نیروی انتظامی استان مازندران، راهکارهایی برای کاهش استرس کارکنان پیشنهاد دهد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی - پیمایشی می باشد و با رویکرد ترکیبی یا آمیخته انجام شده است. جامعه آماری شامل فرماندهان، معاونان، کارشناسان، سرپرستان بخش ها و کارکنان نیروی انتظامی در سال ۹۹-۹۸ (۴۰۰۰ نفر) است و نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۳۵۱ نفر انتخاب شد. نویسندگان، از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بهره بردند. در پژوهش، از پرسش نامه محقق ساخته ابعاد استرس زای شغلی (۶۰ سوالی) در سه بعد (فردی، سازمانی و محیطی) و پرسش­نامه ۱۵­ سوالی استاندارد عملکرد شغلی پاترسون (۱۳۹۰) و پرسش­نامه ۵۳ سوالی استاندارد عملکرد خانوادگی یوسفی (۱۳۹۰) استفاده شد. روایی و پایایی ابزار تایید شد. از آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف،­­­ ویلکاکسون، یومان وینتی، رتبه بندی، همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS۲۱ و Samartpls۳ انجام گرفت. یافته ها: ابعاد استرس زای شغلی از بیشترین به کمترین به­ترتیب مربوط به ابعاد محیطی استرس زای شغلی، ابعاد سازمانی استرس زای شغلی و ابعاد فردی استرس زای شغلی است. همچنین کارکنان نیروی انتظامی از نظر عملکرد شخصی و عملکرد خانوادگی در سطح بالاتر از متوسط قرار داشتند. نتایج: لازم است تدابیر و برنامه هایی برای کاهش و رفع این مسئله به­منظور ارتقای کمیت و کیفیت و تحقق مسئولیت های اجتماعی سازمان به کار گرفته شود. این مسئله در سازمان نیروی انتظامی که با توجه به ماهیت ذاتی نقش و مسئولیت های حرفه ای­اش با شرایط استرس زایی زیادی مواجه است، بسیار اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، عملکرد شخصی ، عملکرد خانوادگی ، نیروی انتظامی ، استان مازندران