بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فرسودگی شغلی مراقبین سلامت شهر سنندج در سال ۱۳۹۷

بررسی ها نشان می دهد که فرسودگی شغلی در شغل هایی که با سلامت مردم در ارتباطند شیوع بالاتری دارد و علی رغم نقش مهم مراقبین سلامت در شکل گیری رفتارهای بهداشتی در جامعه، فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری درآنان بالاست. مطالعه حاضر با هدف تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فرسودگی شغلی مراقبین سلامت شهر سنندج در سال ۱۳۹۷انجام گرفت. این مطالعه، پژوهشی مداخله ای بود که در مراقبین سلامت در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد که بر اساس فرمول کوکران ۱۳۲ نفر به صورت طبقه ای و نسبتی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند و چک لیست متغیرهای دموگرافیک و پرسشنامه ۲۵ سوالی فرسودگی شغلی مسلش (MBI) را تکمیل کردند. گروه آزمون بصورت گروهی تحت آموزش برنامه مهارتهای ارتباطی به مدت پنج هفته و ده جلسه (هر هفته دو جلسه و هر جلسه یک ساعت و نیم) قرار گرفتند، گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. در فواصل بعد از اجرای برنامه، ۱، ۲ و ۳ ماه بعد از آن، مجددا پرسشنامه ها از دو گروه جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. بر اساس نتایج پژوهش، میانگین نمره فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری بعد از طی دوره آموزشی در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل کاهش قابل ملاحظه ای داشت (p<۰.۰۵)، به لحاظ عملکرد شخصی نیز در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه ای مشاهده شد. لازم به ذکر است این تفاوت میانگین بین دو گروه، تنها به لحاظ خستگی عاطفی و عملکرد شخصی و در هر دو زیر مقیاس فراوانی و شدت، در پایان ماه سوم به لحاظ آماری معنی دار بود (p<۰.۰۵). نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی باعث کاهش فرسودگی شغلی در هر چهار بعد خستگی عاطفی، عملکرد شخصی، مسخ شخصیت و درگیری در مراقبین سلامت می شود

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، مهارت های ارتباطی ، مراقبین سلامت