رابطه بین تقاضای انرژی و حمل ونقل خانوارهای شهری و آلودگی محیط زیست از طریق انتشار گازهای گلخانهای در استان های ایران

انرژی به­عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید جایگاه ویژه ای در رشد و توسعه اقتصادی هر کشور دارد. به­طوری که بخش بزرگی از مصرف انرژی در جهان توسط سوخت های فسیلی تامین می شود که این امر موجب انتشار وسیع مواد آلاینده و نیز آسیب های جهانی هم­چون گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی شده است. در این مطالعه برای تخمین تابع تقاضای انرژی (شامل برق و گاز طبیعی) و حمل ونقل (مصرف سالانه بنزین برای خانوارهایی که خودروی شخصی دارند) از روش داده های ادغام شده و روش دو مرحله ای هکمن استفاده شده است. برای این منظور داده های هزینه-درآمد خانوار برای سال ۱۳۸۸ که تقریبا ۱۴۰۰۰ خانوار شهری می باشد به کار گرفته شده است. بعد از تخمین تابع تقاضای انرژی و حمل ونقل به برآورد ضرایب انتشار آلودگی ناشی از مصرف سه حامل انرژی برق، گاز و بنزین پرداخته و در نهایت میزان انتشار ناشی از سه حامل انرژی فوق محاسبه شده است. نتایج حاصل از تخمین تابع تقاضای سه حامل مختلف انرژی (برق، گاز و بنزین) نشان می دهد بیش­ترین میزان انتشار دی اکسیدکربن مربوط به برق بوده و کم­ترین آن مربوط به بنزین می باشد. هم­چنین نتایج حاصل از برآورد انتشار دی اکسیدکربن ایجاد شده توسط مصرف حامل های مختلف انرژی در استان های کشور نیز نشان می دهد بیش­ترین میزان انتشار  CO۲مربوط به استان تهران بوده و کم­ترین آن مربوط به سه استان کهگیلویه و بویراحمد، خراسان شمالی و ایلام است.

کلیدواژه ها:

انتشار دی اکسیدکربن ، مصرف انرژی ، حمل ونقل ، روش دو مرحله ای هکمن. طبقه بندی JEL :Q۵۶ ، R۴ ، C۲۵