مکان یابی ایجاد فضای سبز در شهرستان تبریز با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

با توجه به افزایش نگرانی­ها در زمینه­ گرمایش جهانی و تغییر اقلیم، روش ترسیب خاک در نتیجه­ جنگل­کاری در اراضی بایر و تخریب شده و مدیریت بهینه­ آن، روش مناسبی برای کاهش تراکم دی­اکسید کربن اتمسفری است. لذا با توجه به مساله گرمایش جهانی و گسترش صنایع شهری در آلایندسازی هوا؛ استطاعت اراضی شهرستان تبریز در ایجاد پارک جنگلی با استفاده از تکنیک­های اطلاعات مکانی و تحلیل سلسله­مراتبی AHP مورد ارزیابی قرار گرفت. داده­های مورد استفاده در این پژوهش از نقشه­های پایه­ در دسترس و تصویر ماهواره­ای اسپات ۲۰۰۵ هم­چنین مطالعات میدانی جمع­آوری شد. نقشه­های رقومی شده­ منطقه با استفاده از تکنیک­های اطلاعات مکانی به نقشه­های معیار (شیب، جهت، ارتفاع، کاربری اراضی، زمین­شناسی، خاک، شهر، شبکه ارتباطی، روستا و آبراهه اصلی) تبدیل و جهت مقایسه­ دوبه­دوی ارزش گذاری گردید. به­طوری که ارزش هر یک از معیارها با توجه به استطاعت هر واحد در نظر گرفته شد. مقایسه­ دوبه­دوی معیارهای حاصل از تکنیک­های اطاعات مکانی با استفاده از برنامه­ الحاقی ماریونی تحت محیط GIS انجام پذیرفت و وزن معیارهای مورد بررسی محاسبه شد. سپس نقشه­ نهایی در فرمت رستر و با استفاده از وزن­ هر یک از معیارها استخراج و در ۵ کلاس از بسیار ضعیف تا بسیار مناسب طبقه­بندی و بهترین مکان با مساحتی در حدود ۴ درصد از کل شهرستان استخراج گردید.

کلیدواژه ها:

شهرستان تبریز ، فضای سبز ، GIS ، AHP