حساسیت چشایی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus borodin، ۱۸۹۷) نسبت به طعم شیرینی و تلخی

در این مطالعه ترجیح چشایی بچه تاسماهیان ایرانی نسبت به ۴ غلظت ساکارز (۱۰، ۱، ۰/۸ و ۰/۵ %) و ۴ غلظت کلریدکلسیم (۱۰، ۱، ۰/۵ و ۰/۱ %) به کمک آزمون های رفتاری مورد شناسایی قرار گرفت. ماهیان مورد استفاده به ۳ گروه وزنی کوچک (با میانگین وزن ۱۰ - ۷ گرم)، متوسط (۲۰ -۱۵ گرم) و بزرگ (۲۸- ۲۳ گرم) تقسیم شدند. نتایج مطبوعیت چشایی داخل و خارج دهانی نشان داد که اختلاف میان ۳ گروه وزنی معنی دار نبود (۰/۰۵ < p). هم چنین مشاهده شد که کلرید کلسیم در هر ۳ گروه وزنی برگیرندگی چشایی خارج دهانی تاثیر مثبت داشت (۰/۰۵ < p). به عبارت دیگر، با افزایش غلظت، شاخص مطبوعیت چشایی خارج دهانی افزایش یافت. بیش ترین میزان شاخص داخل دهانی در اثر کلریدکلسیم نیز برای گروه وزنی کوچک در غلظت ۱ % و برای گروه وزنی متوسط و بزرگ در غلظت ۱۰ % به دست آمد. اما، ساکارز اثر منفی در دریافت گرانول ها برای گروه وزنی بزرگ و اثر منفی در بلعیدن گرانول ها برای هر ۳ گروه وزنی داشته است. بنابراین نتایج، می توان گفت افزودن ۱- ۰/۵% کلریدکلسیم در جیره غذایی بچه تاسماهیان ایرانی می تواند وضعیت تغذیه را در این گونه بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

تاسماهی ایرانی ، مطبوعیت چشایی ، ساکارز و کلریدکلسیم