مدل سازی مطلوبیت زیستگاه پایکا (Ochotona rufescens) با استفاده از روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی در پارک ملی گلستان

ویژگی بوم شناختی گونه ها و تعیین مطلوبیت زیستگاه آن ها، یکی از ارکان اصلی مدیریت و حفاظت گونه های حیات وحش محسوب می گردد. در این مطالعه مطلوبیت زیستگاه پایکا (Ochotona rufescens) در پارک ملی گلستان مورد بررسی قرار گرفت. به منظورمد ل سازی مطلوبیت زیستگاه این گونه از روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی (ENFA) و نرم افزار  بایومپر استفاده شد. لایه های اطلاعاتی به کار برده شده به عنوان متغیرهای موثر بر حضور گونه شامل ارتفاع، شیب، جهت، شاخص پوشش گیاهی(NDVI)[۱]، فاصله از چشمه ها و رودخانه بود. نتایج در سطح معنی داری ۹۵ درصد نشان داد که زیستگاه مطلوب این گونه به طور میانگین در ارتفاع ۱۳۲۵متر از سطح دریا و در شیب های ۲۱ درجه، جهت جنوبی، فواصل ۲۲۹۱ و ۳۰۵۴ متری از آبراهه و  چشمه ها قرار دارد. نتایج حاصل از مدل سازی مطلوبیت زیستگاه نشان داد که زیستگاه مطلوب پایکا در پارک ملی گلستان  عمدتا در مناطق صخره ای و کوهستانی با پوشش استپی است.پایکاها دارای آشیان بومشناختی میانه ای هستند و به زیستگاه های حاشیه ای تمایل بیش تری دارند. ۱- Normalizel Difference Vegetation Index (NDVI)

کلیدواژه ها:

مدل سازی مطلوبیت زیستگاه ، پایکا ، تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی ، پارک ملی گلستان