تاثیر محدودیت غذایی و رشد جبرانی بر میزان تولید پروتئین خام میکروبی در بره های پرواری نر افشاری بعد از شیرگیری

در این آزمایش به منظور بررسی اثر محدودیت غذایی و رشد جبرانی در میزان تولید پروتئین میکروبی از ۲۱ راس بره نر افشاری بعد از شیرگیری با متوسط وزن ۲۷ کیلوگرم استفاده شد. بره ها به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. به تیمار شاهد در کل دوره جیره پروار (کاه، یونجه و کنسانتره) داده شد. به تیمارهای دوم و سوم به ترتیب به مدت ۳۰ و۵۰ روز جیره محدودیت شامل ۵۰ درصد کاه و ۵۰ درصد یونجه داده شد و بعد از آن از جیره پروار داده شد. به منظور تخمین پروتئین میکروبی تولید شده از طریق اندازه گیری مشتقات بازهای پورینی دفع شده از ادرار، از هر تیمار سه بره  هر دو هفته یک بار و در مجموع شش مرتبه نمونه های ادرار گرفته شد. از روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) برای اندازه گیری مشتقات بازهای پورینی ادرار استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که در کلیه تیمارها با طی مدت پروار و افزایش وزن بره ها، ماده خشک مصرفی افزایش یافت و افزایش ماده خشک مصرفی سبب افزایش تولید پروتئین میکروبی شد. در تیمار شاهد با طی مدت پروار، وزن بره ها و خوراک مصرفی افزایش یافت که سبب افزایش تولید مشتقات بازهای پورینی و پروتئین میکروبی شد. در تیمار ۳۰ و ۵۰ روز محدودیت تولید پروتئین میکروبی با پایان محدودیت غذایی و شروع رشد جبرانی بر تولید آن افزوده شد که علت آن کیفیت جیره پروار بود. ضمنا قابلیت هضم بهتر جیره پروار باعث افزایش مصرف خوراک و افزایش تولید مشتقات بازهای پورینی (آلانتوئین واسید اسید اوریک) و پروتئین میکروبی شد. لذا اثر کیفیت جیره غذایی و همچنین افزایش مصرف خوراک بر تولید پروتئین میکروبی از لحاظ آماری معنی دار (۰/۰۵>p) بود. 

کلیدواژه ها:

محدودیت غذایی ، رشد جبرانی ، پروتئین میکروبی ، بره نژاد افشاری