رابطه سبک رهبری مربیان و مربیگری اثربخش با موفقیت ورزشی بازیکنان برتر تنیس کشور

هدف از انجام تحقیق بررسی رابطه سبک رهبری مربیان و مربیگری اثربخش با موفقیت ورزشی بازیکنان برتر تنیس کشور بود. روش تحقیق حاضر با توجه به اهداف توصیفی-همبستگی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه می باشد. جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان شرکت کننده در مسابقات سطح A تنیس کشور بود (۱۲۰=N). با توجه به مشخص بودن تعداد جامعه آماری، در هر دو بخش آقایان و بانوان، طبق جدول مورگان تعداد نمونه بازیکنان آقا ۷۰ نفر و تعداد نمونه بازیکنان خانم ۳۰ نفر هستند. از پرسشنامه های سبک رهبری باس و الیو (۲۰۰۲)، اثربخشی مربیان کاووسانو و همکاران (۲۰۰۸ )، موفقیت ورزشی واعظ موسوی و موسوی (۱۳۹۴) استفاده شد. در این تحقیق ضریب آلفای کرونباخ برای سبک رهبری ۹۰/۰ و برای ابعاد رهبری تحول گرا ۸۹/۰، رهبری عمل گرا ۷۱/۰، سبک عدم مداخله ۷۱/۰، مربیگری اثر بخش ۹۰/۰ و موفقیت ورزشی ۸۹/۰ بدست آمد. جهت بررسی فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و جهت بررسی پیش بین های متغیر ملاک از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک رهبری عملگرا، تحولگرا و مربیگری اثربخش با موفقیت ورزشی رابطه وجود دارد. رهبری تحولگرا و عملگرا، موفقیت ورزشی بازیکنان تنیس را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری مربیان ، مربیگری اثربخش ، موفقیت ورزشی