پیش بینی ورزشکاران در معرض خطر آسیب براساس دو عامل سابقه آسیب و امتیاز آزمون غربالگری حرکات عملکردی

هدف: اختلال الگوهای حرکتی منجر به آسیب ورزشکاران می شود؛ اگرچه می تواند منتج از سابقه آسیب ورزشکار و عدم بازتوانی مناسب نیز باشد. هدف تحقیق حاضر پیش بینی ورزشکاران در معرض خطر آسیب براساس سابقه آسیب و امتیاز آزمون غربالگری حرکات عملکردی (FMS) است. روش ها: این مطالعه تحلیلی-مقطعی می باشد. آزمودنی های تحقیق ۲۷ ورزشکار زن لیگ برتر کشور (۱۵ بازیکن هندبال و ۱۲ بازیکن فوتسال) بودند. ابتدا فرم رضایت نامه و اطلاعات فردی توسط آزمودنی ها تکمیل شد، سپس سابقه آسیب ورزشکاران با توجه به فرم سابقه آسیب استاندارد ثبت و آزمون FMS اجرا شد. در ادامه، آسیب های ورزشکاران در حین تمرین و مسابقه به مدت ۶ ماه ثبت شد. از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های کاپا، تی مستقل، فیشر اگزکت و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری ۰۵/۰ جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد سابقه آسیب ورزشی به طور قابل توجهی می تواند امتیاز آزمون FMS را پیش بینی کند (۰۵/۰>P). ورزشکاران با سابقه آسیب در معرض خطر بالاتری برای آسیب دیدگی هستند (۰۵/۰>P). ورزشکاران دارای سابقه آسیب که امتیاز آزمون FMS آن ها کمتر از ۱۷ است، ۴ برابر بیشتر از ورزشکاران با امتیاز بالای ۱۷ در معرض آسیب دیدگی قرار دارند. نتیجه گیری: مربیان، مددیاران ورزشی، فیزیوتراپ ها و بازتوانان ورزشی می توانند هم راستا با سایر بررسی های پیش از فصل، با در نظر گرفتن سابقه آسیب و امتیاز آزمون FMS، مدل پیشگیری از آسیب دقیق و موثرتری فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

سابقه آسیب ، عوامل خطر ، غربالگری حرکتی عملکردی ، ورزشکاران حرفه ای