تاثیر ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اتیسم آسپرگر

 کودکان مبتلا به اتیسم دارای مشکلاتی چون نقص در تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی، پردازش حسی و نیز اختلال در عملکردی حرکتی و تعادلی هستند. تعادل یکی از توانایی های پایه زندگی روزمره است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اوتیسم آسپرگر است. جامعه تحقیق این مطالعه نیمه تجربی، کودکان سنین بین ۸ تا ۱۰ سال مبتلا به اتیسم آسپرگر رشت بودند. ۲۰ کودک در تحقیق حاضر شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت ۲۴ هفته و هفته ای ۳ جلسه در برنامه تمرینی ویبریشن کل بدن شرکت کردند. پیش و پس از برنامه تمرینی، آزمون لک لک برای اندازه گیری تعادل ایستا و آزمون راه رفتن پاشنه – پنجه برای اندازه گیری تعادل پویا به کار برده شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد، پس از تمرین گروه تجربی افزایش معنادار در تعادل ایستا و تعادل پویا در مقایسه با گروه کنترل داشته است (۰۵/۰p<). تغییرات درون گروهی نشان می دهد اختلاف معنادار بین تعادل ایستا و تعادل پویا در پیش و پس آزمون گروه تجربی وجود دارد (۰۵/۰p<). اما در گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد(۰۵/۰P>). بر اساس نتایج به نظر می رسد که تمرین ویبریشن کل بدن بر تعادل ایستا و پویا تاثیر داشته و کودکان مبتلا به اتیسم می توانند از این روش برای بهبود تعادل خود بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

تمرین ویبریشن کل بدن ، تعادل ایستا ، تعادل پویا ، کودکان مبتلا به اوتیسم