ارزیابی جنبه های مختلف دانش بومی در عملیات حفاظت از منابع خاک و آب

در سالهای اخیر گزارشهای جامعی از شیوه های معیشتی جوامع زراعی و نظامهای تولیدی آنان بهدست آمده است. این گزارشات حاوی اطلاعات مهمی پیرامون روابط اجتماعی تولید، شیوه های بهره برداری و حفاظت از محیط زیست است که روشهای بومی استفاده از زمین و نحوه برخورد روستاییان با جهان اطراف خود را در بر میگیرد. این مطالعات به پژوهشهای کشاورزی ابعاد جدیدی بخشیده است. لذا، آشنا شدن مدیران و سیاستگذاران بخش کشاورزی با ریشه های فرهنگی و محیطی نظامهای بومی مدیریت منابع تا حد زیادی از اشتباهات جلوگیری خواهد کرد. کشاورزی بومی بر همکاری کشاورز با طبیعت استوار است. اخیرا پژوهشگران کشاورزی بوم شناختی به این نظامها بیشتر توجه میکنند. هرچند دانش بومی و دانش رسمی از بعد ماهیت و کاربرد با هم تفاوت-هایی دارند، اما این تفاوت به معنای تقابل و ستیز آنها با یکدیگر نیست. تجربه نشان داده است که دانش بومی و دانش رسمی نه تنها با یکدیگر تناقض ندارند، بلکه در زمینه کشاورزی و توسعه روستایی به منظور رفع نیازهای توسعهای، ویژگیهای متفاوت هر کدام مکمل مناسبی برای دیگری است.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، توسعه روستائی ، دانش محلی