بررسی حساسیت خاک به فرسایش بادی با استفاده از روش کریجینگ(مطالعه موردی: استان خوزستان، شهرستان هندیجان)

امروزه فرسایش خاک یکی از مهمترین مسائل و مشکلات نواحی است. در این میان بهره برداری روز افزون انسان از محیط طبیعی نیز تاثیر زیادی در تشدید روند تخریب و فرسایش خاک داشته و متناسب با شدت و ضعف فرسایش در چگونگی استعداد منطقه و پتانسیل های تولیدی منابع آبی و خاک موثر است. در این تحقیق فرسایش بادی خاک دشت هندیجان از شهرستانهای جنوبی خوزستان با استفاده از برآورد شاخص های فرسایش پذیری بر اساس اندازه گیری و مطالعات میدانی و محاسبه و تخمین آن با روشهای زمین آمار در محیط GIS مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. نمونه برداری در دو فصل خشک و مرطوب انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین عامل در ایجاد فرسایش در منطقه عامل از بین رفتن پوشش گیاهی و وجود سیلت در بافتهای خاکی منطقه میباشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، هندیجان ، GIS