تخمین پتانسیل بهبود عملکرد آبیاری سطحی در سطح حوضه زاینده رود

در حوضه آبریز زاینده رود در مرکز ایران سامانه های آبیاری سطحی عملکرد ضعیفی دارند و عمق آب آبیاری در هر آبیاری بیشتر از ۲۰۰ میلیمتر در هر آبیاری و راندمان کاربرد کمتر از ۵۰ درصد است. در این تحقیق، پتانسیل بهبود عملکرد آبیاری سطحی از طریق بهینه سازی مدیریت جریان، ابعاد جویچه، نوار و کرت و با استفاده از مدل شبیه سازی winSRFR۳.۱ در سطح حوضه زاینده رود برآورد شد. بر این اساس، اطلاعات مورد نیاز برای شبیه سازی و ارزیابی عملکرد آبیاری سطحی شامل موقعیت جغرافیایی، الگوی کشت، مشخصات مزرعه، پارامترهای مدیریت جریان، نوع منبع آبیاری و راندمان کاربرد برای هر کدام از محصولات زراعی آبی طی بازه زمانی ۱۳۹۵- ۹۹ در مزارع سطح حوضه آبریز زایندهرود جمعآوری شد. نتایج بیانگر آن بود که سامانه های آبیاری سطحی پتانسیل رسیدن به راندمان بالای %۸۰ را دارند. همچنین سالانه با بهبود مدیریت جریان و ابعاد مزرعه در سامانه های آبیاری سطحی در سطح حوضه زایندهرود میتوان حدود ۳۶۲/۲ Mm۳ در مصرف آب در بخش کشاورزی در سطح حوضه را کاهش داد و در مصرف آب صرفه جویی نمود.

کلیدواژه ها:

ابعاد مزرعه ، راندمان پتانسیل ، زاینده رود ، مدل winSRFR۳.۱ ، مدیریت جریان.