پیامد کاربرد بیوچارکاه گندم و کود مرغی بر معدنی شدن کربن و نیتروژن خاک

آگاهی از سرعت معدنی شدن کربن و نیتروژن از منابع مختلف آلی یک عامل کلیدی برای تعیین نیاز کودی گیاه با کمترین آثار منفی زیست محیطی است. در سالهای اخیر از بیوچار به عنوان یک بهساز به منظور کربنان دوزی و حفظ حاصلخیزی خاک استفاده شده است. هدف از پژوهش اخیر، بررسی تاثیر بیوچار کاه گندم و کود مرغی بر معدنی شدن کربن و نیتروژن میباشد. بدین منظور، مقدار ۰ و ۲ درصد کودمرغی به یک خاک کشاورزی اضافه شد. سپس به خاک های دارا و بدون کود مرغی مقادیر ۰، ۲/۵ و ۵ درصد از بیوچار کاه گندم افزوده شد. نمونه های خاک به مدت ۵۶ روز در رطوبت ۷۰ درصد ظرفیت زراعی و در دمای آزمایشگاه نگهداری شدند. نتایج نشان داد که بیوچار باعث افزایش معدنیشدن کربن در خاکهای تیمار شده با کود مرغی شد و در خاک شاهد تاثیر کاهشی ولی غیرمعنیدار داشت. بیوچار باعث کاهش معدنی شدن خالص نیتروژن خاکهای شاهد و تیمار شده با کود مرغی شد اگرچه این تاثیر معنیدار نبود. با وجود این، این تاثیر در خاک شاهد مشهودتر بود. این نتایج نشاندهنده آن است که کاربرد کودهای آلی نیتروژنداری مانند کود مرغی میتوانند اثر بیوچار بر کربناندوزی و آلی شدن نیتروژن خاک را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، کود مرغی ، معدنی شدن کربن ، نیتروژن