یک رویکرد فازی برای افزایش تحمل پذیری خطا در محیط ابر با استفاده از تکنیک مهاجرت از طریق نقطه وارسی

تحمل پذیری خطا از مهمترین موضوعات محاسبات ابری برای ارائه خدمات مطمئن است. اجرای آن به دلیل زیرساخت هایخدمات پویا، پیکربندی های پیچیده و وابستگی های متفاوت دشوار است. به طور مداوم تلاش های تحقیقاتی گسترده ای برایپیاده سازی تحمل پذیری خطا در محیط ابر انجام شده است. بسیاری از مطالعات تنها بر روی تشخیص خطا تمرکز دارند وتحمل پذیری خطا را در نظر نمی گیرند. به همین دلیل، در این مقاله، علاوه بر تشخیص ماهیت خطا، یک رویکرد مبتنی برمنطق فازی برای ارائه پاسخ مناسب و افرایش تحمل پذیری خطا در محیط ابر مطرح شده است. برای افرایش تحمل پذیری خطااز تکنیک مهاجرت مبتنی بر نقطه وارسی استفاده می شود. استفاده از نقطه وارسی در زمان مهاجرت می تواند هزینه زمانی وپردازشی را کاهش دهد و باعث توازن بار بین ماشین های مجازی در صورت بروز خطا شود. شبیه سازی با توجه به مرکز داده -های شرکت ارتباطات ویتنام (VDC) انجام شده است. نتایج روش پیشنهادی در یک دوره ۶۰ دقیقه ای دقت تشخیص خطا را ۹۸.۰۳% نشان میدهد که به نسبت الگوریتم های FLPT و PLBFT به ترتیب ۴.۵% و ۴.۱% برتری دارد.

کلیدواژه ها:

محیط ابر ، رویکرد فازی ، تحمل پذیری خطا ، تشخیص خطا ، تکنیک مهاجرت ، نقطه وارسی