آشنایی با جایگاه زنان در داستان های شاهنامه فردوسی

زن در آثار ادبی جهان از جایگاهی ویژه برخوردار است، در آثار ادبی فارسی نیز این مورد حفظ شده است. در بسیاری از پژوهش هایی که درباره شاهنامه صورت گرفته با نادیده گرفتن نقش زن که محرک اصلی بسیاری از حماسه ها بوده است روبرو می شویم. ازاین رو یکی از ویژگی های خاص شاهنامه فردوسی توجه به نقش زن در جامعه در سراسر رویدادهای آن، در یک قالب خاص و خردمندانه است که در این مطالعه با یک روش توصیفی مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه نشان می دهد که جایگاه زن در دوره های تاریخی مختلف شاهنامه یکسان نبوده بلکه شاهنامه در کنار اشاره به نقش جاه طلبانه برخی زنان، از جنس زن به نیکی یاد کرده و در تمام ابیات به زیبایی درونی و زیبایی ظاهری زنان نیز اشاره می کند. توصیف فردوسی از نقش زن هم پایه و همسطح بودن وی را با مردان نشان نمی دهد، اما به تکریم نقش زن در جامعه بهعنوان مادر، همسر، خواهر و دختر اشاره داشته و نقش الهی را که خدا به وی عطا فرمود مورد تمجید قرار می دهد و تذکر می دهد که مبادا ما انسان ها آن را از وی دریغ کنیم؛ بنابراین شناخت عمیقی از زنان برجسته شاهنامه و نقش آنان در آفریدن این اثر جاویدان خالی از فایده نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، نقش زن ، زیبایی درونی