نگاهی به فلسفه­ طنز و کاربرد آن در عرفان

یکی از عرصه­ های کاربرد طنز در ادبیات فارسی، آثار عرفانی است. نقاط اشتراک میان عرفان و طنز منجر به آن شده است که این دو در شعر عرفانی با یکدیگر تلاقی یابند و در آثار عرفانی با زمینه طنز عرفانی به کار گرفته شوند. بدین گونه که ساختار زبان عرفان و نیز ساختار طنز که بر وجهی از اجتماع نقیضین استوار است زمینه منطقی و ساختاری کاربرد طنز را ایجاد می­کند، همچنین هم عرفان و هم طنز بر شادمانگی روح و آموزش استوار است، لذا عرفان و طنز به لحاظ ساختاری و مفهومی، پیوندی عمیق با یکدیگر دارند و موجب هم­پوشانی یکدیگر می­شوند.

کلیدواژه ها:

طنز ، عرفان ، پارادوکس ، تاثیر روانی ، تعلیم و اصلاح