نگاهی به فلسفه طنز و کاربرد آن در عرفان
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 12، شماره: 48
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 380
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-12-48_001
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
یکی از عرصه های کاربرد طنز در ادبیات فارسی، آثار عرفانی است. نقاط اشتراک میان عرفان و طنز منجر به آن شده است که این دو در شعر عرفانی با یکدیگر تلاقی یابند و در آثار عرفانی با زمینه طنز عرفانی به کار گرفته شوند. بدین گونه که ساختار زبان عرفان و نیز ساختار طنز که بر وجهی از اجتماع نقیضین استوار است زمینه منطقی و ساختاری کاربرد طنز را ایجاد میکند، همچنین هم عرفان و هم طنز بر شادمانگی روح و آموزش استوار است، لذا عرفان و طنز به لحاظ ساختاری و مفهومی، پیوندی عمیق با یکدیگر دارند و موجب همپوشانی یکدیگر میشوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباسعلی وفایی
استادتمام گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
سپیده موسوی
پژوهشگر دانشنامه حافظ.