نمادگرایی نور و نجات شناسی بودایی پاک بوم

مولف در نوشتار پیش رو عهده دار بررسی نقش نمادگرایی نور در آیین بودای پاک بوم، معنای اساسی و کارکردی است که این آیین در آموزه های نجات شناسی خود دارد. بر اساس داده های تاریخی، نمادگرایی نور حالتی است که در تجربه دینی مواجهه با آن صورت می گیرد. این نور، به تعبیر الیاده، فرد را از موقعیتی نامقدس بیرون می آورد و به درون قلمرو مقدس پرتاپ می کند. در واقع، تجربه نور، تجربه ای شخصی است که با تاریخ، فرهنگ و آموخته های دینی فرد ارتباط دارد. نمادگرایی نور در آیین بودای پاک بوم با نام بودا آمیدا گره می خورد و حاکی از خردی است که با انضباط های مراقبه ای، کمال اخلاقی و اعمال عبادی، می توان آن را تجربه کرد و رستگار شد (جیری کی). رستگاری به وسیله ایمان از طریق تاری کی، تفسیر دیگری است از نجات شناسی آیین بودای پاک بوم که شینران آن را مطرح می کند و در آن، فرد بدون تلاش فردی و با تکیه بر دل مهربان آمیدا، از طرف او پذیرفته و محفاظت می شود، چراکه آمیدا، انسان را آن گونه که هست، می پذیرد.

کلیدواژه ها:

تجربه دینی ، نجات شناسی ، آیین بودای پاک بوم ، نمادگرایی نور ، بودا آمیتابهه ، ننبوتسو