تاثیر حضور لایه میانی فولاد زنگ نزن آستنیتی۳۰۹ بر ریز ساختار و خواص مکانیکی فولاد ساده کربنیSt۵۲ روکش کاری شده با الکترود پرکروم-کربن به روش جوشکاری ذوبی

در این پژوهش به بررسی ساختار میکروسکوپی، فاز شناسی، سختی و رفتار سایشی فولاد ساده کربنیSt۵۲ روکش کاری شده با الکترود پرکروم-کربن با و بدون استفاده از لایه میانی فولاد زنگ نزن آستنیتی۳۰۹ پرداخته شده است. جهت روکش کاری از روش جوشکاری قوسی فلز روپوش دار(SMAW) و روش جوشکاری قوسی تنگستن گاز(GTAW) استفاده شده است. برای بررسی ریز ساختار از میکروسکوپ نوری، الکترونی و آنالیز EDS و جهت بررسی سختی و مقاومت سایشی از آزمون ریزسختی سنجی ویکرز و سایش به روش رفت و برگشتی استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که ساختار در سطح نمونه های روکش کاری شده متشکل از کاربیدهای M۷C۳ و زمینه یوتکتیک "γ+" "M" _"۷" "C" _"۳" است. همچنین در نمونه روکش کاری شده با لایه میانی۳۰۹ در مقایسه با نمونه ی یک پاس کسر حجمی کاربیدها افزایش یافته است. دلیل این موضوع در ارتباط با کاهش رقت آهن و افزایش رقت کروم در نمونه با لایه میانی۳۰۹ و به طبع آن افزایش کسر حجمی کاربیدهای M۷C۳ است. افزایش درصد کاربیدها در نمونه با لایه میانی۳۰۹ باعث افزایش سختی و به طبع آن افزایش مقاومت به سایش در مقایسه با نمونه ی یک پاس میگردد، به نحوی که سختی سطح و کاهش وزن در آزمون سایش از ۷۸۰HV و ۳.۷mg در نمونه بدون لایه میانی(یک پاس) به ۹۴۵HV و ۲mg در نمونه با لایه میانی۳۰۹ می رسد. با بررسی سطوح سایش یافته نمونه ها، مشخص گردید که مکانیزم سایش از نوع چسبان می باشد. با افزایش سختی در نمونه با لایه میانی از میزان سایش چسبان کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

الکترود پرکروم-کربن ، فولاد ساده کربنیSt۵۲ ، لایه میانی فولاد زنگ نزن۳۰۹ ، سخت کاری سطحی ، سایش