اصول حاکم بر تفسیر قانون اساسی

قانون اساسی به مثابه میثاق ملت با حکومت هر کشور است و بر تارک نظام حقوقی هر کشور می درخشد و پاسداری از حرمت و اجرای اصول آن توجهی در خور می طلبد. در این رهگذر تفسیر قانون اساسی و لزوم تحلیلی علمی و بهره گیری از روش های صواب اهمیتی بسیار می یابد. بدیهی است که قواعد و روش های این تفسیر باید در چارچوب نظریه جامع به کار گرفته شوند که از سویی موجب تشتت در پیکره قانون اساسی نشوند و از دگر سوی انسجام نظام حقوقی را به ارمغان آورند. به نظر می رسد که تفسیر واقع گرایانه شایسته ترین بستر را در این مقوله فراهم می آورد، چه شناخت مفاد قانون اساسی در بستر عینی و با عنایت به انسجام نظام حقوقی به استنباط هنجارهای صحیح می انجامد. بنابراین در این مقاله با تبیین جایگاه،مفاهیم و مکاتب تفسیری،اصول حاکم برتفسیر قانون اساسی را برجسته نموده و نقش و مقام مفسر در توسعه حقوق اساسی و نیز جلوگیری بحران در نظام حقوق اساسی از طریق بکارگیری اصولی در به تعادل رساندن امر تفسیری را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

ضرورت تفسیر ، ثبات قانون اساسی ، قانون اساسی ، اصول حاکم ، کلی بودن قانون اساسی