نقش مدیریت فناوری اطلاعات و دانش در آموزش (دوران پسا کرونا)

یکی از مهم ترین ارکان پیشرفت هر جامعه، آموزش در آن جامعه است و تجربه نشان داده که وضعیت آموزش در کشورهای مختلف، در مسیر رشد و یا انحطاط هر کشور تاثیرگذار است. میتوان گفت در قرن دانش و اطلاعات، هر نوع برنامه ریزی و تصمیم گیری و در مجموع هر نوع فعالیتی بدون کاربرد اطلاعات به روز و سازماندهی اطلاعاتی بر مبنای فناوری های جدید در امر آموزش، امری به دور از واقعیت های دهکده جهانی خواهد بود. کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش سبب شده است تا محیط آموزشی به سوی مجازی شدن سوق پیدا کند. یادگیری الکترونیکی نمونه ای دیگر از کاربرد تکنولوژی ICT در عرصه آموزش است. محدودیت های مکان، زمان و سن یاد گیرنده امروزه دیگرمحدودیت به نظر نمی رسند. از طرفی باید توجه داشت که به وجود آمدن نیازهای گسترده و جدید در میان جوامع با ادامه استفاده از روش های سنتی نظام آموزشی قابل تامین نیست. یادگیری مبتنی بر رایانه، یادگیری مبتنی بر فناوری اطلاعاتی، کلاس مجازی، کتابخانه های مجازی و... راه را برای شیوه های نوین آموزش هموار ساخته و در سطوح مختلف تحصیلی و در رشته های مختلف میتوان از ابزارهای نوین ارتباطی و اطلاعاتی چه به صورت مستقل و چه در کنار روش های سنتی استفاده کرد. یادگیری ترکیبی مسیر جدیدی برای یافتن چگونگی ادغام ابزارهای ICT است تا کیفیت آموزش و یادگیری بهبود یابد. به عنوان نتیجه، با وجود محدودیت های زمینه، کمبود منابع انسانی و فناوری، وسرمایه گذاری زمان و پول مورد نیاز برای ادغام فناوری اطلاعات و ارتباطات، فرصت های بزرگی را ارائه می دهند: به روزرسانی معلمان، اتخاذ روش های آموزشی جدید، توسعه تجارب موفق با ICT و آموزش مناسب تر برای نیازهای فعلی دانش آموزان

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات ، دانش ، آموزش مجازی ، کرونا