مروری بر اثر محفاظتی زردچوبه و ترکیب فعال آن کورکومین بر سمیت عصبی

کورکومین ، یک پلی فنول در رژیم غذایی و اصلی ترین ترکیب Curcuma longa (Zingiberaceae) است که به عنوان ادویه در کشورهای آسیایی استفاده می شود. سال هاست که از زردچوبه در طب سنتی برای درمان بیماری های مختلف استفاده شده است و این امر به دلیل خواص ضد التهابی ، ضد سرطانی ، ضد تشنجی ، ضد افسردگی ، ضد آپوپتوز ، آنتی پرولیفراتیو ، آنتی اکسیدانی و نیز خاصیت تنظیمی و حفاظتی بر سیستم ایمنی و سیستم عصبی است. کورکومین دارای فعالیت های آنتی اکسیدانی ، ضد التهابی ، ضد آپوپتوز و یک نوروتروفیک قوی است که از اثرات محافظت عصبی آن در بیماری های نورودژنراتیو استفاده می شود. با این حال ، اطلاعات محدودی در مورد اثر بالینی کورکومین در موارد نورودژنراتیو در دسترس است. بدلیل فراهمی زیستی خوراکی پایین کورکومین، ممکن است این طور تصور شود که اثرات آن در انسان محدود است. بنابراین ، استفاده از چندین روش برای افزایش فراهمی زیستی می تواند نتایج بالینی را تقویت کند. مطالعه حاضر جهت ارائه ی خلاصه ای از مکانیسم های مولکولی مربوط به اثرات محافظت عصبی کورکومین طراحی شده است.

کلیدواژه ها:

کورکومین ، بیماری های نورودژنراتیو ، آلزایمر ، پارکینسون ، مالتیپل اسکروزیس