بررسی میزان تجمع تری بوتیل تین کلراید در ماهی اسکات (Scatophagus argus)

استفاده از ترکیب ها آلی قلع یا ارگانوتین ها در رنگ های دریایی (رنگ-های مورد استفاده در سازه ها و شناورهای دریایی) تحت تاثیر محدودیت ها و ممنوعیت های بین المللی قراردارد، اما با وجود قوانین بین المللی، استفاده از این ترکیب ها در ایران به طور غیررسمی ادامه دارد که مصرف گسترده این مواد و ورود آن به محیط های دریایی، به مرور منجر به آلودگی موجودات آبزی اکوسیستم دریا می شود. به همین دلیل تعیین مقدار این ترکیب ها در محیط دریا از اهمیت بسیاری برخوردار است. در تحقیق حاضر، به منظور تعیین مقدار جذب و آستانه جذب تری بوتیل تین کلراید از طریق غذا، از گونه ای بومی از ماهی های خلیج فارس به نام اسکات (Scatophagus argus) استفاده شد. غذای مورد استفاده برای تغذیه ماهی ها با چهار غلظت (μgml-۱ ۰/۰ ، ۰۰۲۶۴/۰، ۰۲۶۴/۰، ۰۵۲۸/۰) آلوده گردید و در دوره های زمانی ۷، ۱۴ و ۲۱ روز نمونه برداری از ماهی های مورد آزمایش با در نظر گرفتن ۳ بار تکرار صورت پذیرفت. در نهایت تشخیص تری بوتیل تین کلراید طی ۴ مرحله استخراج، پاک سازی، تغلیظ و شناسایی با استفاده از دستگاه کروماتوگراف گازی مجهز به ردیاب گیرنده الکترون (GC-ECD ) انجام گرفت. در طی ۲۱ روز آزمایش های آکواریومی میزان جذب متفاوتی در زمان های مختلف از این ترکیب مشاهده شد. علاوه بر این با استفاده از این دستگاه با حد تشخیص ngg-۱ ۱/۰، آستانه جذب برای این ترکیب μgml-۱ ۰۲۶۴/۰تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

تری بوتیل تین کلراید ، تجمع زیستی ، آستانه جذب ، ماهی اسکات ، خلیج فارس