تجزیه ضریب جینی در ایران بر حسب مناطق شهری و روستایی

در این مقاله نمایی کلی از تجزیه ضریب جینی، به منزله شاخص نابرابری اقتصادی، ارائه شده است. برای تجزیه شاخص جینی به سه عامل نابرابری درون گروهی، نابرابری میان گروهی و اثر تداخلی میان گروه های جمعیتی شهری و روستایی ایران از ریزداده های سال ۱۳۸۵ و ۱۳۸۹ و روش دیگوم (۱۹۹۷) استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که حدود ۴۸% از نابرابری کل کشور ناشی از نابرابری درون گروهی (مناطق شهری و روستایی)، حدود ۲۶% (در سال ۱۳۸۵) و ۲۲% (در سال ۱۳۸۹) از نابرابری به سبب شکاف درآمدی بین مناطق شهری و روستایی و ۲۷% (در سال ۱۳۸۵) و ۲۹% (در سال ۱۳۸۹) از نابرابری در ایران پیامد اثر تداخلی است. بنابراین، گرچه بیش از نیمی از نابرابری درآمد در ایران معلول نابرابری ناخالص بین مناطق شهری و روستایی است، اما با نادیده گرفتن اثر تداخلی نابرابری درون مناطق شهری مهم ترین عامل بروز نابرابری بوده است. طبقه بندی JEL:.D۳۱, C۳۱, R۱۲

کلیدواژه ها:

تجزیه نابرابری ، ضریب جینی ، شهری ، روستایی ، ایران