شناسایی عوامل موثر بر آسیب های اجتماعی در شهر

قبل از انقلاب صنعتی و رشد فزاینده شهرها، محلات شهری رشدی بطئی و تدریجی داشتند و ضمن حفظ ارزش های طبیعی اجتماعی و کالبدی خود،به نیازهای نسبتا ثابت ساکنین خود پاسخ میدادند. با رشد شتابان در کلانشهرهای ایران، بافت های تاریخی و سکونت گاه های کهن و محلات مورد تهدید قرار گرفتند و نیاز به مرمت شهری و بازآفرینی بافتهای قدیمی بیش از گذشته احساس شد گسترش شهرنشینی موجب پیچیده تر شدن ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی شهر و بروز نا امنی و آسیب های اجتماعی در محلات مسکونی شده است. مسئله مربوط به آسیبهای اجتماعی از دیرباز درجامعه بشری مورد توجه اندیشمندان بوده است. همزمان با گسترش انقلاب صنعتی و گسترش دامنه نیازمندی ها ، محرومیت های ناشی از عدم امکان برآورده شدن خواستها و نیازهای زندگی موجب گسترش شدید و دامنه دار فساد ، عصیان ، تبهکاری ، سرگردانی ، دزدی و انحراف جنسی و دیگر آسیبها شده است. هر چند اکثر مشکلات اجتماعی انواعی تکراری در طول نسلهای مختلف هستند، اما چنانکه مشاهده میشود برخی از این انواع در برخی نسلها اهمیت بیشتری پیدا کرده است و حتی برخی انواع این آسیبها در نسلهای بعدی زاده شده اند. حاشیه نشینی به عنوان یکی از بسترهای مهم بروز آسیب های اجتماعی است که همواره با گسترش آن شاهد افزایش ناامنی اجتماعی - اقتصادی میشود تحقیق حاضر در راستای شناسایی عوامل موثر بر بروز جرائم و آسیبهای اجتماعی به منظور پیشگیری و کنترل انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

آسیب های اجتماعی ، حاشیه نشینی ، مدیریت شهری ، اسکان غیر رسمی