تاثیر سرمایه فکری حاکم بر سازمان بر روی عملکرد کارکنان (مطالعه موردی: سازمان شهرداری تهران)

پارادایم سرمایه فکری، زاده فلسفه علم است و مدیریت دانش و زیربنای آن را تشکیل میدهد. سرمایه فکری نوعی هوش سازمانی و حتی دانش سازمانی هر سازمانی است که هرگز مستهلک نگشته و زمینه ساز اصلی افزایش کارایی سازمان نیز خواهد شد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر ابعاد سرمایه فکری حاکم بر سازمان شهرداری تهران بر روی عملکرد و بهره وری کارکنان سازمان است، بر همین اساس از طریق مرور ادبیات نظری و پیشینه پژوهش، مدل مفهومی و فرضیه های پژوهشی ارائه شدند. سپس داده های موردنیاز از طریق توزیع پرسشنامه بین ۳۱۰ نفر از کارکنان رسمی سازمان شهرداری تهران جمع آوری شد. درنهایت فرضیه ها و مدل مفهومی پژوهش با استفاده از روش رگرسیون گام به گام و بر پایه داده های گردآوریشده مورد آزمون قرار گرفت.نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که فرضیه های پژوهش به صورت جداگانه مورد تائید قرار گرفت بدین گونه که به ترتیب میزان اثربخشی، بالاترین تاثیر در افزایش عملکرد کارکنان سازمان به بعد ساختاری سرمایه فکری، و پس ازآن به بعد رابطه ای سرمایه فکری و درنهایت به بعد انسانی سرمایه فکری مرتبط است. نتایج این پژوهش به مدیران سازمان شهرداری تهران کمک میکند تا از طریق بهبود و توسعه عواملی که بیشترین تاثیر را بر عملکرد کارکنان دارند به دنبال راهکارهایی در جهت افزایش عملکرد و مزیت رقابتی سازمان باشند.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، بعد انسانی ، بعد ساختاری ، بعد رابطه ای ، عملکرد کارکنان سازمان ، سازمان شهرداری تهران.