ارزیابی تلفات انسانی و خسارات ساختمانی در سناریوهای مختلف زلزله تحت عدم قطعیت

یکی از اصولی ترین روش های کاهش تاثیر زمین لرزه در مناطق شهری، شناسایی نواحی مستعد، درجه بندی میزان ریسک مناطق، و ارزیابی خسارت ها و تلفات انسانی در زلزله با شدت های مختلف است. شهر تبریز با داشتن جمعیت زیاد، قرارگیری روی گسل فعال، و سابقه زلزله با دوره بازگشت در ادوار گذشته، پتانسیل وقوع زمین لرزه را دارد. با توجه به اینکه بیشترین پهنه های مسکونی منطقه ۸ شهرداری تبریز را پلاک های ریزدانه با مسیرهای دسترسی تنگ و باریک و مصالح بی دوام و ناپایدار اشغال کرده اند، این منطقه برای مطالعه انتخاب شده است. در این پژوهش با استفاده از هفت معیار کاربری اراضی، تعداد طبقات ساختمانی، کیفیت بنا، مساحت قطعه تفکیکی، قدمت بنا، سطح اشغال بنا و نوع مصالح ساختمانی، از روش تحلیل چندمعیاره فازی (FAHP)، خسارت ساختمانی و تلفات انسانی در سه سناریوی زلزله ۶، ۷ و ۸ ریشتری محاسبه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان می دهند که خسارت های ساختمانی از ۶ تا ۸ مرکالی افزایش زیادی یافته و از ۵/۱ درصد به ۴۶ درصد رسیده است. تلفات انسانی نیز که بیشتر در ساختمان های مسکونی رخ می دهد از ۲۹ نفر تا ۲۵۱۱ نفر در شدت های مختلف زلزله افزایش می یابد؛ که توجه مضاعف به بهسازی ساختمان های مسکونی را می طلبد.

کلیدواژه ها:

زمین لرزه ، تحلیل چندمعیاره فازی ، برآورد آسیب پذیری ، تلفات انسانی